Najstraszniejszy moment z dowolnej gry

Barbarina333 Moderator Redaktor

Postów: 15 Początkujący

1659725832

Czołem gracze!

Nie wszyscy są fanami horrorów, czy też gier z gatunku o tej samej nazwie. Jednak znajdą się ich zagorzali fani tacy jak np. ja. Stąd też moje pytanie kieruję głównie do fanów gier z gatunku survival horror:

Jaki moment z dowolnej grzy był dla was najstraszniejszy?

Osobiście nie jest łatwo mnie przestraszyć, ponieważ w pewnym momencie wyrobiłam sobie pewnego rodzaju odporność na wszelakiego typu jumpscare’y czy też przerażająco wyglądające postacie. Jednak końcowa sekwencja pościgu z drugiej części Outlasta była dla mnie przerażająca (ogólnie bardzo cenie sobie obydwie części Outlasta pod względem odczuwalnego przeze mnie strachu). Trwała ona tak długo, że w pewnym momencie miałam już psychicznie dość, ciągłe napięcie i niepewność po prostu mnie wykończyły.

Jeśli jeszcze nie graliście w Outlast 2, a zastanawiacie się nad zakupem, to zapraszam do przeczytania mojej autorskiej recenzji na temat tej gry, która jest już dostępna na blogu!

1 Fajne!

2 odpowiedzi 447 wyświetleń

macieku1215

Postów: 11 Początkujący

1659728987

Observer może trochę mało straszny ale ciekawa fabuła :D

2 Fajne!
Konto usunięte

Postów: 122 Wygadany

Odznaki:

1659967860

Kojimowskiego P.T. nie przebiło do tej pory nic i nie zanosi się na to. Bardzo trudno mnie wystraszyć, a horrory łykam zwykle bez problemu. Outlasty mnie wynudziły, Blair Witch czy Medium to IMO bajeczki dla bobasków. Visage podchodziło BARDZO blisko P.T. i nawet kilka razy miałem dreszcze, ale no gdybym miał oceniać, to P.T. byłoby 10/10 - wyznacznikiem tego typu emocji, podczas gdy Visage dałbym 8/10. Reszta nie osiągnęła nawet połowy tego pułapu.

Nowe residenty, mimo że świetne, to przestraszyć mnie nie potrafią. Podobnie syfiaste moim zdaniem Until Dawn, czy Man of Medan - dalej antologii już nie ruszałem. Była jeszcze mocno średnia amnesia....

Pierwszy Silent Hill swego czasu był świetnie rozpisany - ale to głównie za sprawą wyobraźni. To co kiedyś straszyło, dzisiaj straszy w zgoła inny sposób. Drugi i trzeci SH (pierwszy z resztą też) są rewelacyjnymi thrillerami psychologicznymi, ale również, w mojej opinii, nie są straszne.

3 Fajne!